Je hebt verslavingen en verslavingen. De ene is de andere niet. Sommige duiden we min of meer automatisch als “een verslaving waar je zo snel mogelijk vanaf wilt”. Bij andere verslavingen ligt het genuanceerder.

Maar het lijkt erop dat we in ieder geval één verslaving niet af (willen) komen: elektriciteit. Het begon 150 jaar geleden met een lampje, vervolgens een wasmachine en een droger. En wat te denken van Tv’s, smartphones en elektrische fietsen. Je voelt ‘m al aankomen; de volgende is de auto. En dat is geen kleingebruiker.

Recent werd de verwachting uitgesproken dat in 2050 we misschien wel dubbel zoveel elektriciteit nodig hebben dan een paar jaar geleden. Deze verwachting is sterk ingegeven door de wens om zo min mogelijk gebruik te maken van fossiele brandstoffen als olie en gas.

Deze ontwikkeling gaat de gemeente Dalfsen niet voorbij. In juni spraken we in de gemeenteraad over de regionale en lokale aanpak om grote schaal duurzame energie op te wekken. We moeten ons steentje bijdragen.

We beginnen dan altijd met besparen waar mogelijk; want wat je niet nodig hebt hoef je ook niet te maken. Vervolgens willen we de daken vol zonnepanelen. Zeker de grote daken op industriële en agrarische bedrijven. Logisch, maar daarmee zijn we er nog niet. We ontkomen niet aan plaatsing van grote windmolens en zonneparken.

Waar kan ik meer informatie vinden? -  https://www.reswestoverijssel.nl/default.aspx

De fractie van de ChristenUnie heeft in de debatten op de volgende punten stevig ingezet:
• Kijk verder dan de eerste opgave die regionaal voor 2030 is afgesproken. Enerzijds betekent dit dat je slim omgaat met de beperkte ruimte die er is en anderzijds moet je rekening houden met technologische ontwikkelingen. Zorg voor flexibiliteit.
• Als je gebieden op het oog hebt voor grote windmolens of zonneparken, betrek dan vanaf dat moment de inwoners volop bij de verdere verkenning en planontwikkeling. Werk vanaf het begin samen.
• Lokaal eigendom (dus van de inwoners) is van groot belang. Hiermee kun je naast lasten ook delen in de lusten (d.w.z. opbrengsten).
• Ook windmolens hebben een beperkte levensduur. Zorg er daarom voor dat na een periode van bijvoorbeeld 25 jaar de installaties weer verwijderd worden.

Een verslaving kan pijn doen. Zo zal ook deze verslaving ongetwijfeld pijn doen. Vooral landschapspijn. We realiseren ons dit zeker. Tegelijk hebben we als rentmeesters namens onze Schepper ook verantwoordelijkheden voor de schepping. Dat is niet altijd een eenvoudige taak. In afhankelijkheid en met vertrouwen zetten we stapje voor stapje naar een duurzame toekomst.