Wat een voorrecht!
Ruim 50 jaar geleden stond mijn wieg in buurtschap Emmen, tussen Dalfsen en Hoonhorst. Ik groeide op te midden van landerijen en dicht bij de bossen. Een mooie en fijne omgeving. De basisschool in Dalfsen en het voortgezet onderwijs in Zwolle waren een vanzelfsprekendheid. Na de beroepsopleiding volgde een tijdje wapens dragen vanwege de militaire dienstplicht. Maar wel in vredestijd, de oorlog was lang geleden en ver weg. Geen vijand waar we direct bang voor hoefden te zijn. Daarna aan het werk. Ik kon mezelf verder ontwikkelen en ontving voldoende salaris om een huis te kopen. Nog steeds woon ik in ons mooie Dalfsen, met in de buurt familie, vrienden en betrouwbare fijne buren.
Ik snap het heel goed dat Dalfsen hoog scoort op allerlei onderzoekslijstjes. Afgelopen week las ik het weer in De Stentor: Dalfsen scoort het hoogst op de kwaliteit van leven (brede welvaart).
Ik vraag me dan af: Welk recht heb ik op zo’n leven? Hoeveel heb ik zelf bijgedragen aan het feit dat mijn wieg in Dalfsen stond, dat er vrede en veiligheid was en is? Wat kon ik eraan doen dat er scholen waren? Dat de gevechten die ik als soldaat moest voeren alleen maar in scène waren gezet? Wat was mijn bijdrage aan het feit dat er voldoende werk was en het salaris hoog genoeg om een woning te kopen? Wat heb ik kunnen inbrengen waardoor mijn leven in onze woonplaats zo mooi en voorspoedig is? Bijna niets. Ik heb alleen mijn gekregen gaven een beetje kunnen inzetten. Het is geen recht, maar een voorrecht.
Wat gun ik anderen ook zo’n leven. Een leven in een veilige omgeving. Een leven waar je de buren wel kunt vertrouwen en waar je niet bang hoeft te zijn voor terrorisme, bombardementen of oorlog. Een plek waar in de buurt werk en inkomen te vinden is, zodat echt hongerlijden niet hoeft. Een plek waar je samen met je gezin kunt wonen en niet als vluchtelingen over verschillende landen verdeeld moet vrezen voor je leven. Een plek waar Noaberschap (hulp) nabij is als je het even niet redt. Een plek om te ontspannen en te genieten van de prachtige natuur. Een plaats waar gezelligheid heerst. Waar welvaart zich doortrekt naar welzijn.
Gedeelde smart en dubbele vreugde.
En juist daarom zetten we ons als ChristenUnie in voor onze inwoners en voor hen die onze hulp hard nodig hebben. Dus ook voor de vluchtelingen en asielzoekers. Juist omdat wij zoveel hebben ontvangen, gunnen we hen een mooie permanente en veilige plek om te wonen. Gevoed door De Bron van Wijsheid, willen we graag een gastvrije gemeente zijn. Goed voor hen die bij ons schuilen. Daarom zijn we VOOR een permanente opvanglocatie binnen onze gemeentegrenzen!
Dit is een column, te kort voor alle aspecten van dit onderwerp. Er is meer te zeggen.
Maar hoe mooi: zij delen hun smart en krijgen halve smart en wij Dalfsenaren delen onze vreugde en krijgen dubbele vreugde.
Dick van Gelder
Raadslid ChristenUnie Dalfsen.
